Realistisch reken-wiskunde onderwijs
Binnen het vakgebied rekenen en wiskunde bestaat sinds 1990 de vernieuwing ‘realistisch rekenen’, waarbij de nadruk ligt op inzicht en niet op het inoefenen van rekenregels en rekenprocedures. Dit betekent dat er meer tijd wordt ingeruimd voor begripsvorming, zonder het inoefenen te veronachtzamen. Idealiter ontdekken de kinderen de rekenregels zelf, met begeleidende steun van de docent (geleid heruitvinden).
Realistisch reken-wiskundeonderwijs wil leerlingen zover brengen dat ze (concrete) problemen en situaties kunnen oplossen met behulp van eigen strategieën en inzichten. Hierbij hoort een kritische zin, het leren vertrouwen op eigen denkkracht en tevens het ontwikkelen van plezier in wiskunde. Startpunt van dit leerproces vormen de voor kinderen voorstelbare (alledaagse) contextsituaties, waarbij kinderen diverse inhouden uitdiepen.
Treffers (1987) beschrijft vijf karakteristieken van realistisch reken-wiskundeonderwijs
- Gebruik van contexten
- Gebruik van modellen
- Eigen producties van leerlingen
- Het interactieve karakter van het leerproces
- De verwevenheid van leergebieden
Verwijzingen
- Treffers, A. (1987). Three dimensions. A model of goal and theory description in mathematics instruction – The Wiskobas project. Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
- Van den Heuvel-Panhuizen, M. (Ed.) (2019). International Reflections on the Netherlands Didactics of Mathematics. Visions on and Experiences with Realistic Mathematics Education. Cham: Springer Nature Switzerland AG.